Kjo histori e gruas që kërkoi vajzën e saj për më shumë se 15 vjet arriti të ketë një fund, por jo të lumtur.
Luisa Olivera, nëna e Mariela Tasat, nga Argjentina, jetoi në pritje të tingullit të telefonit, të dëshpëruar për të dëgjuar zërin e fëmijës së saj apo një lajm i mirë për të.
Ajo ishte 14 vjeçe kur u zhduk, dhe prej aty gjetja e të resë ishte e vetmja gjë që e motivonte atë.
Megjithatë, askush nuk e imagjinonte se kjo histori do të merrte një kthesë të madhe që do të ndryshonte jetën e kësaj nëne të dëshpëruar.
Kërkimi i vajzës filloi në vitin 2002, por u vendos shpejt nga autoritetet.
Nëna e Marielës ishte gjithmonë besnike ndaj hipotezës së vetme që kishte në mendje.
Luisa pretendonte:
Gjithmonë kam thënë këtë dhe do ta vazhdoj ta them këtë, vajza ime është bërë prostitutë, nuk e di kush, por do ta kërkoj atë gjatë gjithë jetës time, ata duhet të më vrasin që të mos e kërkoj”.
Gjatë viteve që kaloi nëna ende ishte duke kërkuar për vajzën e saj, por pa sukses. Gjetja e Marielës ishte e vetmja gjë që kishte kuptim në jetën e Luisës.
Ajo shprehej:
Unë nuk dua të largohem nga shtëpia ime, nuk e di se çfarë është të shkosh me pushime, unë bëj pazar dhe kthehem, kaq”.
Pas 15 vjetësh, Drejtësia u zgjua dhe kërkoi raporte për varrezat pranë shtëpisë së Luisës dhe Marielës, për shkak të kësaj kërkimi i vonuar gjeti dhe të miturën.
Mariela u varros në një varrezë vetëm 16 blloqe nga shtëpia e saj pasi ajo kishte vdekur dy ditë pasi humbi.
Me sa duket vajza pësoi një aksident në gjurmët e trenit afër shtëpisë së saj, si rezultat i së cilës ajo u dërgua në spital ku vdiq dy ditë më vonë dhe u varros në varrezën e Lanús, disa blloqe nga shtëpia e saj.
Nëna e saj ka thënë për një media lokale:
Marielën e morën, policia thotë ashtu, por ata e morën se ajo nuk ikte nga shtëpia. Fajësoj shtetin që nuk më ndihmoi dhe as nuk më vuri një avokat që të më orientonte”
