Gjatë ish-administratës amerikane të Donald Trump, Shtetet e Bashkuara njoftuan tërheqjet ushtarake nga Afganistani, Siria, Iraku dhe rajone të tjera, e cila pjesërisht vazhdoi gjatë administratës së Biden, e cila njoftoi tërheqjet nga Afganistani deri në fund të këtij viti, transmeton InfoShqip.
Me mbërritjen e Biden në Shtëpinë e Bardhë, Amerika u kthye në skenën botërore, siç u njoftua nga anëtarët e administratës së tij. Përveç luftimit të pandemisë, që nga ardhja e Biden në Shtëpinë e Bardhë, qëllimi i tij kryesor ka qenë “mbledhja e forcave demokratike” kryesisht kundër Kinës, e cila konsiderohet si një kërcënim i madh për hegjemoninë amerikane.
Gjatë historisë së fundit, Demokratët Amerikanë, në përgatitjen e ndërhyrjeve ushtarake nëpër botë, të tilla si ato në Afganistan, Irak dhe Serbi, kanë mbledhur gjithmonë një koalicion më të gjerë të anëtarëve të NATO-s.4
Sidoqoftë, me ardhjen e Trump, NATO, siç pretendoi Presidenti Francez Macron, “pësoi një vdekje në tru” dhe shumë vende evropiane si Gjermania dhe Franca filluan të veprojnë jashtë NATO-s, duke krijuar bashkëpunim më të gjerë ekonomik dhe energjetik me Kinën dhe Rusinë.
Me fitoren e re të Demokratëve, u bë e qartë se politika e jashtme Amerikane do të përqendrohej përsëri në NATO dhe vizionin e tyre për 2030.
Një strategji e re e politikës së jashtme të SHBA e quajtur NATO 2030
Vizioni i ri i Shteteve të Bashkuara nënkupton që NATO, pavarësisht se sa ka përfaqësuar një aleancë ushtarake deri më sot, do të evoluojë në një bllok politik kundër Kinës dhe Rusisë në të ardhmen,, transmeton InfoShqip.
Koncepti i ri politik i NATO sugjeron që në të ardhmen, aleanca do të ulet së bashku në tryezën e negociatave me Organizatën e Bashkëpunimit Islamik (OIC), vendet e Gjirit, Afrikën dhe Azinë, për të rënë dakord mbi kundërshtimin e përbashkët ndaj rritjes së fuqisë kineze.
Ky koncept kohët e fundit ka rezultuar efektiv në de-përshkallëzimin e tensioneve midis Turqisë dhe Greqisë, ku NATO ka luajtur një rol ndërmjetësues midis dy vendeve. Edhe pse NATO-ja deri më tani është marrë ekskluzivisht me çështjet e sigurisë ushtarake, sipas vizionit të NATO-s në vitin 2030, aleanca ka filluar të adresojë luftën kundër pandemive, problemet ekonomike, luftën kundër kërcënimeve hibride dhe kibernetike.
Ushtria e parë më e madhe e NATO-s është Shtetet e Bashkuara, ushtria e dytë më e madhe është Turqia
Megjithëse shumë analistë perëndimorë besojnë se Biden do të jetë shumë i mprehtë në marrëdhëniet e ardhshme me Turqinë, në takimin e ardhshëm midis presidentëve të SH.B.A.-së dhe Turqisë ne ndoshta do të shohim skena krejtësisht të kundërta nga këto pritje të zeza.
Arsyeja kryesore është se Shtetet e Bashkuara, duke kërkuar ta kthejnë NATO-në në një platformë politike për një përballje me Kinën, dhe më e rëndësishmja, për të kufizuar projektin e saj më të madh ekonomik global, Rripin dhe Rrugën, dhe për të bindur Evropën të tërhiqet nga projekti, dëshpërimisht ka nevoje per bashkepunim me turqishten.
Në të njëjtën kohë, është e dukshme që roli i Turqisë po zgjerohet më tej brenda NATO-s, duke filluar nga Evropa Lindore, në Afganistan, ku ushtria turke me siguri do të marrë përsipër misione për të siguruar, ndër të tjera, interesat e NATO-s. Shtetet e Bashkuara në të vërtetë dëshirojnë të përqendrohen në Kinë dhe në këtë drejtim ata duan të sigurojnë Evropën Lindore nga pushtimi i mëtejshëm rus.
Turqia, megjithëse është shumë e rëndësishme, nuk është i vetmi vend ndihmën e të cilit Shtetet e Bashkuara duan ta fitojnë. Vite më parë, formimi i të ashtuquajturës NATO Arabe dhe një aleancë e tillë pritet në Azinë Juglindore, natyrisht, kundër Kinës.
Politikisht, NATO ka në plan të marrë një numër funksionesh dhe rolesh të Kombeve të Bashkuara, duke filluar me Sirinë
Çështja e parë me të cilën Shtetet e Bashkuara do të merren në periudhën e ardhshme pritet të jetë çështja e ndarjes administrative të Sirisë, organizimi i zgjedhjeve të reja dhe largimi i Asadit nga pushteti.
Zgjedhjet e fundit presidenciale në Siri, të organizuara nga regjimi i Asadit, nuk u njohën as nga Perëndimi dhe as nga Turqia, dhe megjithëse Shtetet e Bashkuara nuk kanë qenë veçanërisht të interesuara për largimin e Asadit në vitet e fundit, kjo do të ndryshojë përsëri.
Shtetet e Bashkuara planifikojnë të marrin gradualisht sigurinë energjetike të Evropës nga duart e Rusisë dhe t’i sigurojnë Evropës burime të reja të gazit natyror përmes Katarit, Izraelit dhe Irakut Mosul dhe Kerkuk. Turqia është një rrugë kryesore tranziti për sa i përket energjisë, dhe në këtë kontekst, Shtetet e Bashkuara mund të presin në mënyrë aktive ndërmjetësimin midis Turqisë dhe Izraelit, në mënyrë që të japin gazin nga Mesdheu Lindor sa më lirë tek konsumatorët evropianë.
Nëse qëndron me aleatët e NATO-s, Turqia do të kthehet në mënyrë të pashmangshme në prag të konfliktit me Rusinë, por indirekt edhe me Pekinin, i cili është qëllimi i Shteteve të Bashkuara. Sidoqoftë, Shtetet e Bashkuara janë të vendosura për ta kthyer Turqinë në aleancën Perëndimore, por cila do të jetë përgjigjja nga Ankaraja?
Një gjë është e sigurt, këtë herë Erdogan do të ulet me presidentin amerikan në tryezën e negociatave me letra më të forta se Turqia ka pasur ndonjëherë në historinë moderne. Projekti i një kanali të ri të Stambollit është mbase më i rëndësishmi ndër ta./InfoShqip.com
