Damasku ishte i bindur se Uashingtoni po përgatitet për sulme ushtarake dhe për këtë çështje sirianët u larguan nga bazat ushtarake, ndërtesat qeveritare dhe administrative dhe kjo bëri të mundur fillimin e sulmeve ushtarake duke përdorur raketat.
Koordinimi ekziston midis Sirisë dhe Rusisë, por ky koordinim është i kufizuar për të dërguar informacione në Damask dhe udhëzimet nuk arrijnë nivelin e përdorimit rus të sistemeve të tyre të mbrojtjes ajrore në Siri për të parandaluar raketat perëndimore nga arritja e objektivave në Siri. Sistemet ruse të mbrojtjes ajrore mund të përmbysin çdo raketë të drejtuar ndaj bazave siriane, por udhëheqja e Rusisë nuk e bëri këtë, gjë që përforcon gjasat e një marrëdhënieje SHBA-Rusi që ka çuar rusët që të ndërmarrin veprime të drejtpërdrejta mbi këtë çështje.
Duke pasur parasysh këto ngjarje dhe këto përfundime, ekzistojnë disa skenarë:
Skenari i parë: Mungesa e reagimit të Rusisë ndaj sulmeve përfshin marrëveshjen e saj të nënkuptuar me objektivin e synimit të bazave siriane në këto sulme kundër politikës së vazhdueshme të Damaskut për kontrollin e terrenit.
Skenari i dytë: Mungesa e elasticitetit të Rusisë sugjeron që Moska është e paaftë të reagojë dhe të hyjë në konfrontim të drejtpërdrejtë me amerikanët, të cilët mund të vazhdojnë të detyrojnë Moskën të hyjë në negociata politike për sovranitetin e Sirisë, rolin e iranianëve dhe praninë e Hezbollahut në Siri, ndarjen e burimeve natyrore, të ardhmen e jugut të Sirisë dhe vendosjen e marrëveshjeve të drejtpërdrejta ndërmjet Damaskut dhe Tel Avivit.
Së treti: Çdo reagim i Rusisë kundër bazave apo luftanijeve të Shteteve të Bashkuara, Britanisë ose Francës nënkupton futjen e Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO) në aksin e konfliktit të udhëhequr nga Moska, që mund të çojë në një luftë globale.
Së katërti: Dështimi i Sirisë, Rusisë dhe Iranit për t’ju përgjigjur kërkesave të SHBA ka të ngjarë të çojë në sulme të ngjashme ushtarake bazuar në justifikime të tjera. Kjo është ajo që pengon zgjerimin e ndikimit ushtarak të Sirisë dhe rrit moralin e grupeve të armatosura të mposhtura në disa pjesë të Sirisë dhe vazhdon të minojë përpjekjet e Rusisë në Siri.
Rusia me siguri nuk do të heq dorë kurrë nga roli i saj në Siri, mungesa e ndërhyrjes së drejtpërdrejtë nga vendi nuk do të thotë tërheqje e saj dhe dështim i saj. Kjo është një periudhë e luftës së pafundme ushtarake dhe politike që kurrë nuk do të kufizohet në Siri, ndoshta kjo lojë globale ka filluar tani. Ndërkohë, amerikanët arritën qëllimin e tyre për fillimin e një sulmi ajror kundër Sirisë. Damasku arriti të kapte një pjesë të raketave pavarësisht numrit të lartë të tyre dhe autoritetet siriane dëshmuan se po mbrojnë veten pas disa vitesh të luftës së vështirë. Damasku në koordinim me rusët, uli sasinë e dëmit. Por është qëllimi joformal dhe mediatik i Moskës. Tani duhet të shihet Çfarë do të bëj Moska?
