E gjithë kjo është në fakt absurde. Turqia dhe Greqia janë anëtarë të NATO-s, një aleancë e krijuar për t’u mbrojtur kundër një armiku të përbashkët. Pavarësisht kësaj, dy vendet fqinje janë shpesh në prag të konfliktit të armatosur. Se sa të kërcënuar ndihen grekët mund të shihet nga shpenzimet e tyre për mbrojtjen: 3.8% e PBB-së, më e larta nga të gjithë anëtarët e NATO-s, transmeton InfoShqip.
Bëhet fjalë për interesa konfliktuale të dy vendeve rreth ishujve në Mesdheun lindor, për kufirin detar dhe – të drejtën për të shfrytëzuar naftën ose gazin. Në vitin 1996, Turqia dhe Greqia mezi shmangën luftën për një ishull të vogël të pabanuar të quajtur Imiya. Dhe në vitin 2020, konflikti mbi pretendimet greke dhe turke për të kontrolluar ato zona po përshkallëzohet. Javën e ardhshme, një anije turke duhet të shkojë në kërkim të gazit natyror në rajonin e diskutueshëm, grekët ndoshta do ta perceptojnë atë si një provokim të ri.
Dhe përsëri SHBA, si fuqia udhëheqëse e NATO-s, shpesh me ndihmën e Sekretarit të Përgjithshëm të Traktatit të Atlantikut të Veriut, arrin të parandalojë një luftë të hapur mes aleatëve. Në vitin 2020, ish-kancelarja gjermane Angela Merkel, me mbështetjen e Bashkimit Evropian, ishte e rëndësishme në procesin e pajtimit midis dy palëve.
Konflikti tani po intensifikohet sërish. Ankaraja vë në pikëpyetje sovranitetin grek mbi një sërë ishujsh në Detin Egje lindor – si Rodos, Lesbos, Samos dhe Kos – sepse, sipas turqve, Greqia ka shkelur marrëveshjet ndërkombëtare duke vendosur forca ushtarake atje. Me fluturime të rregullta të avionëve luftarakë turq mbi ishujt grekë, Ankaraja demonstron kërkesat e saj pothuajse çdo ditë.
Arsyet e brendshme politike i “motivojnë” më tej politikanët turq. Gjegjësisht, vitin e ardhshëm në Turqi do të mbahen zgjedhjet presidenciale dhe parlamentare. Erdogan dhe AKP kanë frikë nga një humbje e konsiderueshme e mbështetjes së votuesve për shkak të inflacionit të lartë dhe një situate të keqe ekonomike, ndër të tjera. Besohet se skandalet e politikës së jashtme mund të largojnë vëmendjen nga problemet në vend.
Para luftës në Ukrainë, Turqia bleu raketa kundërajrore ruse, duke indinjuar amerikanët. Dhe gjithsesi, kjo gjë u realizua, sepse NATO nuk mund të përballonte një ndarje me Turqinë, dhe veçanërisht nuk mund ta përballojë atë tani, në mes të luftës së Rusisë në Ukrainë.
Në fund të korrikut, Erdogan ftoi partnerët e NATO-s në një stërvitje ushtarake në Izmir në bregdetin e Egjeut. Praktikisht brenda pamjes së ishujve grekë. Ishte një pushtim detar që synonte pushtimin e një ishulli fiktiv. Në stërvitje morën pjesë ushtarë amerikanë, francezë dhe italianë. Por jo greke. Athina protestoi ashpër. Por ajo protestë humbi diku në korridoret e selisë së NATO-s në Bruksel./InfoShqip.com
