Meta e ka shndërruar në refren akuzash, atë që ai beson – a më saktë as vetë s’e beson – se Rama e ka projekt qeverisës shpopullimin. E tha këtë dhe në protestën e djeshme. Është ndër teoritë konspirative më të trasha, të cilën ka dhe prej atyre që zgjedhin ta besojnë.
Po pse Rama kërkon ta shpopullojë Shqipërinë? Zakonisht nuk jepet arsye, ngase logjikisht nuk ka. Ndërsa kur jepet një arsye, thuhet se ai kërkon që këtu të mbesin vetëm të pasurit e ai të qeverisë me ta. Edhe kjo ngjan tejet naive për t’u besuar. Ose ose, mund të besohej nëse do ishte vetëm fenomen shqiptar. Siç dihet, nuk është vetëm fenomen shqiptar. Prej më pak se 10 vitesh, edhe vende në BE si Bullgaria, Rumania e Kroacia, pa llogaritur fqinj si Kosova e Maqedonia, sigurisht dhe Serbia, i kanë ikjet, apo dhe shpopullimet, ndër lajmet kryesore.
T’ja faturosh llojit të qeverisjes ikjen frenetike, është përtacimi mendimi. Fakt është se fenomeni është tejet kompleks, ku padyshim, një rol joperiferik ka dhe qeverisja, jo e denjë apo e duhura për të luajtur një rol frenues. Por së paku, deri më tani, nuk ekziston asnjë model referimi se cila qeveri, si e qysh, ka arritur ta frenojë. Nëse do kish ndodhur, debati do ishte më i pjekur. Gjithashtu, më të pjekura edhe kronikat mediatike me pasqyrim realitetesh shpopulluese. Po ashtu dhe debatet politike. Sepse në një tjetër këndvështrim, media është vetë një yshtëse ikjesh, gjersa ka prirjen të përhapë më shumë negativen se sa pozitiven, më shumë të keqen se sa të mirën. Kësisoj, investohet në psikologji dëshpëruese të masat, duke i detyruar, me aq sa ka në dorë, që njerëzit të ikin.
Ne sot jetojmë në kohën që e keqja dominon mbi të mirën, si pasojë e medias, e cila po përjeton pushtetin më të fuqishëm që ka patur ndonjëherë mbi mendjet e shpirtërat njerëzore. Për këtë arsye, nga pushteti i katërt është kthyer dhe në pushtet të parë, paçka se nuk merr vendime ekzekutive si pushteti i parë klasik. Por ajo po formëson psikologjinë e turmave. Iket janë sot psikologji turme, të cilën nuk ka qeveri, sado të përkryer që mund të frenojë. Por kjo nuk e zhbën shpresën e së nesërmes. Në të menduarit historik për të tashmen, kuptojmë se çdo vend a çdo popull, në kohë të ndryshme ka përjetuar sfida e kohë të vështira, edhe shpopullimesh. Por me kohë është kuptuar se nuk ka qenë fundi por fillimi i një kohe të re.
Shembull i freskët, edhe shqiptar: kur kosovarët linin shtëpi e katandi e merrnin malet për të shpëtuar thjesht kokën, nga mizoria serbe, e cila edhe jua digjte e rrafshonte mundin e një jete të tërë, askush prej tyre nuk do e besonte se pak vite më vonë, drejt Shqipërisë do merrnin rrugën si njerëz të lirë, me makina jo aq të lira e xhepat plot, për të shijuar bregdetin shqiptar në çdo stinë.
