Çfarë presionesh politike janë të ekspozuar qytetarët e Serbisë? Organizata e KRRTRSH-së bëri një hulumtim për këtë temë dhe doli në përfundimin se i gjithë mekanizmi i presionit buron nga hierarkia në selinë e partisë.
Drejtori i programit të CRTE Rasha Nedeljkoviq tha për N1 se ata mbuluan pothuajse gjithçka, nga arsimi tek vetëqeverisja lokale, kompanitë publike, individët privatë, romët, roli i varfërisë dhe kategoritë sociale.
“Ishte më e vështira, para së gjithash, në ato pjesë të shoqërisë që janë më të kërcënuara dhe më të frikësuara, ekzistenca e të cilave varet nga këto mekanizma shantazhi dhe presioni. Që ata njerëz të hapen do të thotë se ata praktikisht kanë investuar gjithçka që kanë”, thotë Nedeljkoviq dhe shton se ata janë anonimë në këtë hulumtim dhe se janë intervistuar dhjetëra njerëz, shkruan Nova.rs.
Hulumtimi i KRRT-së tregon se puna jashtë detyrave të rregullta në vendin e punës perceptohet gjithashtu si një lloj presioni ndaj punonjësve në administratat e qytetit dhe komunës. Për shkak të fshirjes së kufirit ndërmjet funksioneve që ka dikush në sektorin shtetëror dhe në parti, aktivitete të ndryshme, të cilat në vetvete mund të jenë të dobishme për komunitetin, kryhen për hir të mbledhjes së pikëve politike, d.m.th. promovimin e zyrtarëve dhe partisë.
Nga bashkëbiseduesi mësojmë se departamentit të tij i është rekomanduar mbjellja e pemëve edhe pse nuk është punë e tyre. Kështu, udhëzimi për veprim ka mbërritur sipas vertikales hierarkike brenda strukturës së punonjësve në drejtorinë e administratës bashkiake dhe këtu mund të flitet për mekanizmin e “marrëveshjes së heshtur” apo “rregullave të pashkruara”. Kjo nënkupton se punonjësit janë të vetëdijshëm se bashkëpunimi mund t’u sjellë përfitime të caktuara, por edhe që mospjesëmarrja mund të shkaktojë probleme – punonjësit që nuk kanë marrë pjesë në mbjelljen e pemëve është dashur, siç thotë bashkëbiseduesi ynë, të “shpjegojnë në detaje” mungesën e tyre.
“Ishte, nuk ishte detyrim, por thjesht, u rekomandua që i gjithë departamenti të largohej.” Natyrisht, kishte përjashtime që ishin të sëmurë ose që kishin ndonjë justifikim, të cilin sigurisht që duhej t’ia shpjegonin sekretares me detaje, dhe në pjesën më të madhe ne të gjithë shkuam pa, më lejoni të them, nuk kishte mëri, rebelim, nuk ishte ndonjë punë e rëndë fizike, është më shumë një punë që zgjat një orë, një orë e gjysmë (…) Nuk ishte e detyrueshme, por rekomandohej dhe në atë mënyrë, le të themi, shpërbleheshim. Në kuptimin, thjesht, kushdo që dilte të takohej dhe bënte atë që i kërkohej, merrte orë jashtë orarit, kështu që në këtë kuptim nuk është një përfitim i madh, le të themi 2, 3, 5, 10 orë jashtë orarit etj. disa mijëra dinarë do të thotë shumë për çdo punonjës”, ka deklaruar bashkëbiseduesi i KRRT-së.
Frikësimi
Nga KRRT-ja thonë se ka pasur presion ndaj punonjësve për të marrë pjesë në frikësimin e një personi të etiketuar si “kundërshtar” i rrymës në pushtet. Dy persona që punonin në administratën e qytetit ishin nën presion për të marrë pjesë në aktivitetin e përmendur, për të cilin më vonë e njoftuan bashkëbiseduesin tonë. Njëra nga punonjëset refuzoi të kryente detyrën, e vetëdijshme për mundësinë që kontrata e saj të mos zgjatej.
(…) Kjo grua që është e punësuar në administratën e qytetit më tregoi një mesazh se duhej të organizonte njerëz që do të *** (bashkëbiseduesi tregon se për çfarë aktiviteti është) dhe ajo tha se nuk dëshiron ta bëjë këtë. (Intervistuesi: Cili ishte sanksioni për të?) Bashkëbiseduesi: Epo, me shumë mundësi nuk do t’i vazhdohet kontrata. Ajo shkroi: “E di që, pas detyrës së refuzuar, nuk do të më vazhdosh kontratën, por nuk dua ta bëj këtë” (…) Më kontaktoi një grua tjetër, gjithashtu e punësuar në administratën e qytetit, se kishte të njëjtën detyrë si ajo. (Intervistuesi: A e pranoi ajo detyrën?) Po. (Intervistuesi: A kishte ndonjë përfitim kur e pranoi?) Mendoj se ishte thjesht ekzekutim, sepse nuk mendoj se ata morën asgjë për të.
“Dëshmi e besnikërisë”
Sipas hulumtimit, në shumë situata nuk mjafton që punonjësi t’i bindet në mënyrë deklarative presioneve. Gjithashtu kontrollohen. Nëse, për shembull, bëhet fjalë për të shkuar në një takim politik, bashkëbiseduesit thonë se verifikimi bëhet duke përdorur një listë dhe duke numëruar kur hyni në autobus, por edhe që njerëzit fotografohen.
(…) Kur hipëm të gjithë në autobus, një zotëri hyri dhe na fotografoi të gjithëve, hyri dhe bëri një foto, goditi foton në secilin autobus për të parë se kush ishte në autobus”, tha KRRT-ja. bashkëbisedues.
Sipas dëshmisë së bashkëbiseduesit të tyre, nga e cila shihet se ai ka pasur një rol të caktuar në ato aktivitete, në zgjedhjet e fundit janë përdorur telefonata për të kontrolluar nëse punonjësit kanë votuar sipas marrëveshjes.
“Pra, po thërriste ata që nuk dolën, ai që e vuri si zë të sigurt, i thërret. Po, po, po, është ai që i thërret, hej dole, pse nuk dole, kur do të shkosh, hajde ky, ai e kështu me radhë”
