Pothuajse gjashtë muaj pas luftës në Ukrainë, hendeku midis retorikës perëndimore rreth luftës dhe realitetit po zgjerohet.
Zemërimi i publikut për “pushtimin” rus po zbehet dhe po i lë vendin shqetësimit, i cili është në prag të shndërrimit në panik, për efektet e papritura dhe alarmante të luftës në çmimet e energjisë dhe ushqimeve dhe koston e jetesës.
Kështu e filloi shkrimin e tij gazetari Simon Tisdall në gazetën britanike The Guardian, duke tërhequr vëmendjen për paaftësinë e Perëndimit për të arritur qëllimet që shpalli në fillim të ndërhyrjes së tij për të mbështetur Ukrainën kundër, siç tha, pushtimit rus dhe pasojat e rënda të luftës të cilat mund të çojnë në tërheqjen e kësaj mbështetjeje.
Tisdall thotë se qëllimet strategjike që Perëndimi dëshironte të arrinte në Ukrainë ishin të qarta, përkatësisht zmbrapsja e pushtimit rus, rivendosja e sovranitetit territorial të Ukrainës dhe arritja e fitores së demokracisë mbi “forcat e errësirës”, siç u njoftua qartë nga presidenti amerikan Joe Biden gjatë një samiti në Varshavë në mars, i cili u mbështet nga liderë britanikë dhe të tjerë evropianë.
Megjithatë, nuk është plotësisht e qartë nëse udhëheqësit perëndimorë prisnin vërtet t’i arrinin këto synime, veçanërisht në kontekstin e refuzimit të NATO-s për të marrë pjesë drejtpërdrejt në luftë, gjë që, sipas autorit, ngre një shqetësim dhe pyetje shqetësuese: a duhet të përgatiten ukrainasit për t’u goditur me “thikë pas shpine” nga aleati i tyre këtë dimër?
Një luftë brutale dhe rraskapitëse
Autori beson se pasojat e luftës në ekonomitë perëndimore dhe shqetësimi që ajo shkakton në publikun perëndimor, si dhe ndikimi i saj në jetën e njerëzve, ngre dyshime për aftësinë e Perëndimit për të ruajtur pozicionin e tij dhe ngre pyetjen: deri kur uniteti tashmë i lëkundur evropian do të zgjasë para kolapsit nëse Rusia përfundimisht i mbyll valvulat e gazit në kontinent?
Ai gjithashtu beson se Ukraina tani po përballet me një luftë brutale të shkatërrimit që mund të zgjasë për shumë vite, ashtu si edhe aleatët e saj perëndimorë. Ai fajëson vendimin e Perëndimit për të mos u përfshirë drejtpërdrejt në luftë, për të cilin thotë se i mungon guximi.
Pavarësisht nga ndihma bujare dhe furnizimet me armë që e kanë penguar Ukrainën të pësojë një humbje të madhe, këmbëngulja e Biden për të shmangur me çdo kusht konfrontimin e drejtpërdrejtë me Rusinë, i rënë dakord nga ish-kryeministri britanik Boris Johnson dhe udhëheqës të tjerë evropianë, do të thotë se Rusia mund të mos fitojë në fund, por gjithashtu nuk ka gjasa që ata të humbasin patjetër.
Në artikullin e tij, Tisdall thotë se konsensusi perëndimor për të shmangur konfrontimin e drejtpërdrejtë me Rusinë përforcon dyshimet se liderët perëndimorë në fakt nuk besojnë se qëllimi i Perëndimit për të poshtëruar Rusinë është i arritshëm apo edhe i dëshirueshëm.
Në mungesë të një mundësie për të arritur një fitore të qartë ushtarake, autori beson se të gjitha opsionet që ka Kievi janë pak a shumë të këqija. Pavarësisht nga një kundërsulm i pritshëm nga jugu, një mbrojtje e palëkundur e rajonit të Donetsk dhe fushata e bombardimeve të javës së kaluar në Krime, Ukraina përballet me një luftë brutale shkatërruese që mund të zgjasë për shumë vite.
Skizma evropiane
Tisdall pret që kjo të rrisë presionin për t’i dhënë fund konfliktit ose për të arritur një marrëveshje të përkohshme paqeje për të lehtësuar vuajtjet e ekonomive të Evropës.
Ai beson se klima politike në Evropë është e pjekur për të mbështetur një qasje të tillë, pasi partitë populiste të krahut të djathtë në Itali dhe vende të tjera evropiane përgatiten të përdorin krizën ekonomike për të shtyrë axhendën e tyre, ndërsa Britania është e preokupuar me çështjet e saj të brendshme në mungesë të një Kryeministri.
Sondazhet në Gjermani tregojnë se rreth 50 për qind e njerëzve mbështesin opsionin që Ukraina t’i bëjë lëshime territoriale Rusisë në këmbim të përfundimit të luftës.
Tisdall arrin në përfundimin se ndarja e mprehtë në publikun evropian midis atyre që kërkojnë “drejtësi” për Ukrainën dhe atyre që duan të arrijnë “paqe” është qartë e dukshme në të gjithë Evropën dhe anon kundër interesave të Kievit.
