Kur një shtetas argjentinas shkoi për të blerë një “karton vezë” dhe kur e pyet shitësin për çmimin, ai konstatoi se çmimi ishte mbi të zakonshmen, ndaj pyeti shitësin për arsyen, ku iu tha:
Distributorët e kanë rritur çmimin!
Qytetari heshtazi e kthen “kartonin e vezëve” në vendin e vet duke thënë:
Nuk kam nevojë për vezë, unë mund të jetoj pa vezë. Dhe këtë punë e bënë të gjithë qytetarët pa fushata e greva, por ishte kultura e popullit!
Populli nuk pranoi që firmat ta shantazhojnë.
Ja rezultati i një veprimi të tillë:
Më pak se një javë më vonë, punëtorët e kompanisë erdhën për të dorëzuar vezët në dyqane, por pronarët refuzuan të pranonin kutitë e reja të vezëve, sepse askush nuk bleu të vjetrat!
Kompanitë këmbëngulën në kokëfortësinë e njerëzve, duke menduar se këto protesta do të përfundonin brenda pak ditësh dhe se njerëzit do t’i ktheheshin blerjeve të zakonshme të vezëve.
Megjithatë, njerëzit ishin më kokëfortë; ata bojkotuan vezët dhe kompanitë filluan të humbnin dy herë, e para në kutitë e grumbulluara të vezëve dhe e dyta në ushqyerjen e pulave që nuk ndalonin së ngrëni dhe së prodhuari vezë. Si rezultat, humbjet u grumbulluan dhe u shumëfishuan!
Pronarët e kompanive u takuan dhe vendosën që çmimi i vezëve të kthehet në çmimin e mëparshëm.
Megjithatë, bojkoti vazhdoi.
Kompanitë pothuajse deklaruan falimentimin, kështu që ata u takuan përsëri dhe vendosën:
– T’i kërkojnë falje zyrtare popullit argjentinas në të gjitha mediet.
– Të ulin çmimin e vezëve në një të katërtën e vlerës së mëparshme.
Mësimi:
Ne si popull mund të ulim ose rrisim çmimin e çdo malli, vetëm me vullnetin tonë, pa fushata dhe greva. Gjithçka që na duhet është pak vullnet, kulturë dhe vendosmëri.
