Një armë e re që nuk mund të kundërshtohet nga asnjë sistem i mbrojtjes ajrore duket se është futur në punë nga Turqia, ndoshta në bashkëpunim me Rusinë. Greqia mund të përparojë me ritme intensive me rinovimin e Forcave të Armatosura, duke rivendosur pas shumë vitesh një ekuilibër të respektueshëm në Egje, por duket se as turqit nuk janë ulur duarkryq.
Mediat greke shkruajne: “Duhet të dimë se Turqia është një vend kryesor prodhues i pajisjeve të mbrojtjes , me shumë miliarda eksporte dhe klientë nga vende të gjithë planetit.”
Kjo industri është veçanërisht e rëndësishme për PBB-në e vendit, përveç fuqisë ushtarake dhe gjeopolitike që i ofron vendit. Dhe si industri, ajo dëshiron të mbetet në ballë të zhvillimeve për të përmbushur nevojat e klientëve të saj.
Thashethemet e reja që ndoshta duhet të shqetësojnë shumë palën greke janë se turqit po zhvillojnë raketa hipersonike. Një gjeneratë e re raketash që janë praktikisht të pamundura për t’u kapur dhe janë potencialisht një armë kryesore në vendin që e ka.
Dyshimi se Turqia po përgatit diçka të ngjashme u forcua nga një intervistë e fundit e Serdar Demirel, nënkryetar i Presidencës së Industrive të Mbrojtjes (SSB), në gazetën turke STAR.
Demirel tha se “duhet të jemi gati për luf*të dhe duhet të kemi armët për të bërë një surprizë” .
Analistët specialistë besojnë se kjo deklaratë fsheh diçka veçanërisht të rëndësishme pas saj, me shumë gjasa zhvillimin e një rakete teknologjie supersonike scramjet. Vetëm SHBA, Kina dhe Rusia kanë aktualisht një teknologji të tillë .
Këtu ai hyn dhe thurin një skenar përmes të cilit Rusia transferon njohuritë që ka në këto raketa shumë moderne.
Teknologjia Scramjet është një variant i një motori reaktiv, në të cilin djegia ndodh me rrjedhën e ajrit me shpejtësi supersonike. Në këta motorë ajri kompresohet fort përpara djegies dhe falë një dizajni krejtësisht të ndryshëm ai lejon që motori të jetë veçanërisht efikas në shpejtësi jashtëzakonisht të larta.
Raketat hipersonike mund të udhëtojnë me shumë herë shpejtësinë e zërit dhe janë padyshim jashtëzakonisht të vështira për t’u zbuluar dhe për t’u kapur nga pothuajse të gjitha sistemet ekzistuese antiraketë.
Nëse rusët kanë shkëmbyer teknologjinë me raketa hipersonike me Turqinë, me siguri po flasim për raketën Kinzhal, e cila ka informacione të pakonfirmuara se është përdorur tashmë në Ukrainë dhe ndoshta në Siri.
Kjo raketë e veçantë lëshohet nga një avion, ka një rreze veprimi deri në 2000 kilometra dhe gjithashtu mund të mbajë koka bërthamore. Shpejtësia që mund të arrijë është dhjetë herë më e madhe se ajo e zërit.
Ekziston edhe raketa Tsirkon me një rreze veprimi prej 1000 km dhe një shpejtësi 9 herë më të madhe se shpejtësia e zërit (edhe pse ndoshta është ende në fazën e testimit dhe zhvillimit).
E rëndësishme është të theksohet se këto lloj raketash janë ende në fazën e zhvillimit, veçanërisht ato ruse. Megjithatë, nëse vërtet ka ndonjë lidhje midis Turqisë dhe Rusisë në këtë çështje, në praktikë nuk ekziston një sistem i mbrojtjes ajrore që mund të përballet ose të bllokojë sulmet me raketa hipersonike.
